Siła kobiet – na granicy, w mundurze i z bronią w ręku

Choć o granicy polsko-białoruskiej mówi się obecnie mniej, niż granicy z Ukrainą, to żołnierze 6 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej w dalszym ciągu prowadzą działania na granicy z Białorusią, w ramach operacji Silne Wsparcie. Patrole na tej granicy pełnią w systemie rotacyjnym terytorialsi ze wszystkich batalionów lekkiej piechoty, wchodzących w skład 6MBOT. Ich głównym zadaniem jest wspieranie i odciążenie służb patrolujących tereny przygraniczne, głównie Straży Granicznej.

Wśród nich są również kobiety, które pozostawiają swoje dzieci pod opieką mężów, pakują plecaki i jadą wykonywać zadania w rejonie przygranicznym. Jak podkreśla st. kpr. Cezary Okraszewski, mundur nie zna płci, a kobiety w wojsku – taryfy ulgowej. Zakładają hełmy, kamizelki kuloodporne, a do rąk biorą karabiny.

– Całe życie wmawiano nam, że kobiety do wojska się nie nadają – słaba płeć. A to nieprawda. Takie słowa jeszcze bardziej nas motywują do działania i pokazania samym sobie, że jesteśmy silniejsze, niż wszystkim się wydaje – mówi jedna z pań służących w WOT, a pełniąca służbę na granicy polsko-białoruskiej.

Jak podkreśla, kobiety w wojsku nie oczekują od nikogo taryfy ulgowej.

– Wprawdzie nie urodziłyśmy się z wielką siłą fizyczną, za to jesteśmy wytrwalsze psychicznie – ciężko nas złamać. Jesteśmy sumienne, zdyscyplinowane i pracowite. Osobiście nie zdarzyło mi się usłyszeć słów dyskryminacji od mężczyzn. Praca z nimi czasem jest trudna, aczkolwiek są bardzo pomocni, a w ciężkich chwilach usłyszmy słowa otuchy i wsparcia. To działa w obie strony. Każdy ma inny charakter, więc staramy się dbać o siebie nawzajem – wyjaśnia.

Panie, służące w 6MBOT działają także podczas pomocy uchodźcom. angażują się również w działania pomocowe uchodźcom z Ukrainy. Służbę w punkcie wsparcia relokacji uchodźców na Dworcu Zachodnim pełni szer. Klaudia Krynicka.

– Jeśli chodzi o służbę w ramach grupy wsparcia relokacji uchodźców, to chyba najtrudniejsza służba, jaką dane mi było pełnić. To codzienny strach o przyszłość tych ludzi. Jest to naprawdę ciężki orzech do zgryzienia, zwłaszcza dla ludzi tak wrażliwych, jak ja – mówi szer. Klaudia Krynicka.

Dodaje, że kobiety ze swoją empatią i wrażliwością na krzywdę drugiego człowieka mogą skutecznie pomagać w sytuacjach kryzysowych, takich jak pomoc uchodźcom, wśród których większość stanowią kobiety z dziećmi.

– Bardzo często dzięki tym cechom uzupełniamy się z żołnierzami płci przeciwnej. Myślę, że pogodzenie życia prywatnego i zawodowego ze służbą wojskową jest możliwe, jeśli obierzemy cel i konsekwentnie do niego dążymy. W moim przypadku jest to chęć niesienia pomocy i robię wszystko, by w ten sposób działać na co dzień – podkreśla.

Z danych Ministerstwa Obrony Narodowej wynika, że pod koniec ubiegłego roku kobiety stanowiły zaledwie 8,3 proc. stanu Sił Zbrojnych RP. W Wojskach Obrony Terytorialnej odsetek kobiet-terytorialsów wynosi ponad 16 procent.

Jeśli chodzi o 6 Mazowiecką Brygadę Obrony Terytorialnej, kobiety stanowią ponad 20 procent wszystkich żołnierzy. Wśród nich są m.in. kierowca autobusu, specjalista ds. przestępstw na tle seksualnym, dziennikarka czy trener personalny. Kobiety spełniają się nie tylko zawodowo, ale również prywatnie – są matkami, żonami, córkami. Z powodzeniem realizują również swoje pasje – od czytania książek, przez taniec i śpiew, po kickboxing i skoki ze spadochronem. St. kpr. Cezary Okraszewski podkreśla jednak, że kiedy zachodzi taka potrzeba, panie zwiewne sukienki zamieniają na mundury, a szpilki na kamasze, by zgodnie z mottem WOT “Zawsze gotowi, zawsze blisko” – ramię w ramię z mężczyznami nieść pomoc potrzebującym i poszerzać swoje żołnierskie zdolności.