Rozpoczynamy nowy cykl, który przygotowaliśmy wspólnie z Płockim Ogrodem Zoologicznym. Zapraszamy Was na wycieczkę, dzięki której poznacie się ze zwierzętami, mieszkającymi w naszym ZOO. Na pewno o wielu ciekawostkach z nimi związanych nie wiedzieliście!
Naszą podróż po płockim ZOO rozpoczynamy od słonia indyjskiego. Na dużym wybiegu mieszkają dwa samce – Myo Set Kaung i Letsongmon. Sami przyznacie, że nie jest łatwo mówić do nich pełnymi imionami. Właśnie dlatego, pracownicy płockiego ogrodu mówią do nich w skrócie: Myo i Letso.
Słonie przyjechały do nas 31 sierpnia 2010 roku z ZOO Emmen w Holandii, gdzie się urodziły. Niestety, nie zostaną u nas na zawsze – będą przebywały w naszym ZOO przez kilka lat, do osiągnięcia dojrzałości. Koordynator gatunku przeznaczył je do hodowli w Ogrodzie Zoologicznym w Atenach, a więc niedługo opuszczą Płock, a my otrzymamy znowu dwa młode słonie.
Jak odróżnić samce od siebie? Najłatwiej dla zewnętrznego obserwatora – po ciosach i temperamencie. Myo ma większe ciosy i wydaje się bardziej żwawy i skłonny do zabawy, natomiast Letso ma ciosy jeszcze prawie niewidoczne i jest bardziej poważny.
Płockie słonie mają na wybiegu zamontowane specjalistyczne urządzenia, które ufundowała firma PERN „Przyjaźń” S.A. Urządzenia dostarczają rozrywki słoniom, ale i zwiedzający mają przy tym okazję zobaczyć, że Myo i Letso to nie ociężałe, powolne olbrzymy, a bardzo aktywne i sprawne zwierzęta. W ich zabawkach umieszczone są specjalne otwory, które zachęcają słonie, by wkładały do nich trąby i szukały tam łakomych kąsków. Są również ogromne piłki, którymi zwierzęta mogą się bawić.
Te urządzenia dostarczone są słoniom nie bez przyczyny. W naturalnym środowisku mają one wiele atrakcji, a ich potrzeba ruchu i aktywności jest związana głównie z poszukiwaniem pożywienia. W płockim ZOO zwierzęta mają więc zapewnioną dodatkową rozrywkę, która stymuluje ich prawidłowe zachowanie oraz sprzyja utrzymaniu dobrej kondycji.
Warto pamiętać, że słonie indyjskie to gatunek zagrożony wyginięciem. W naturalnym środowisku występują na Półwyspie Malajskim, w Kambodży, Wietnamie, Tajlandii, Laosie, Birmie, południowych Chinach, Bangladeszu, Nepalu, Indiach, na Sumatrze, Borneo i Sri Lance. Obecnie liczbę słoni indyjskich żyjących na wolności określa się na ok. 40-50 tysięcy osobników. Ten gatunek należy do rzędu trąbowców i jest jednym z 3 gatunków z rodziny słoniowatych (dwa pozostałe to słoń afrykański i słoń afrykański leśny). Słonie są największymi zwierzętami lądowymi, żyjącymi obecnie na naszej planecie.
Ogrody zoologiczne pomagają chronić słonie przed zagładą, poprzez skoordynowaną hodowlę i edukację lokalnych społeczności.
Ciekawostka
Ciąża słonia indyjskiego trwa 19-21 miesięcy. Długość okresu ciąży związana jest z płcią płodu – w przypadku kiedy na świat ma przyjść samiec, trwa ona dłużej. Rodzi się jedno młode. Maluch waży ok. 100 kg i ma 1 m wysokości. Przez pierwsze tygodnie porusza się pod osłoną brzucha matki. Ssie mleko zarzucając sobie trąbę na głowę. Pokarm stały młode zaczyna pobierać w 7. miesiącu życia, matka może karmić go mlekiem nawet ponad rok. Dojrzałość płciową słonie indyjskie osiągają w wieku 10 -12 lat. Rosną do 25. roku życia, a żyją ok. 50 lat. Samce słonia indyjskiego mogą dorastać do 310 cm wysokości, a ważyć do 5-6 ton.