Aleksandra Milczarek od kuchni: Gotuję od okazji do okazji

Nasza dzisiejsza rozmówczyni to filolog polski z wykształcenia, związana od przeszło 12 lat z Młodzieżowym Centrum Kultury w Gostyninie (dawniej z tamtejszym Domem Kultury), gdzie pełni funkcję dyrektora.

- Opracowuję tamtejsze działania i w tym działaniu czuję się najlepiej - przekonuje w rozmowie z nami Aleksandra Milczarek. - Mniej oficjalnie, jednak wciąż na poważnie - papierożerca i nocny marek, ponad półtora metra sprzeczności - czasem w spodniach, to znów w sukience, bywałam elfem i tęczową wróżką, bo animację trzeba mieć we krwi. Co jeszcze?  Konferansjer, kociara i oddana fanka kawy oraz cytatów. Nieuleczalna gaduła - dodaje z uśmiechem na ustach.

Choć - przez wrodzoną skromność - Aleksandra Milczarek nie nazywa siebie szefem kuchni, to bez wątpienia może określić się mianem degustatora. Szczególnie dań kuchni włoskiej.

- W poprzednim wcieleniu byłam włoską Mammą - jestem o tym przekonana - żartuje dyrektor MCK-u. - Uwielbiam pasty na sto i jeden sposobów. Pizza, twarde sery, pomidory, oliwki, bazylia - to moje ulubione smaki - wymienia.

Kuchnia włoska, zdaniem pani Aleksandry, jest smaczna: intensywna i prosta zarazem. - Wystarczą dwa, trzy składniki, świeże zioła i poezja na talerzu gotowa - przekonuje. - Smaki ulubione, choć nieco może poza kuchenne, to kawy. Nie wyobrażam sobie dnia bez mlecznego cappuccino, czy stawiającego na baczność esspresso. Luvak jeszcze nie dostał się w moje ręce, ale miałam okazję delektować się prawdziwą włoską Lavazza Kafa - opowiada. To smaki, które - jak zapewnia Milczarek - spodobają się wszystkim kawoszom - Polecam spróbować. A jeszcze w towarzystwie semifreddo tiramisu - tylko skosztować i skonać szczęśliwym - śmieje się. Smaki włoskie są zatem tymi, po które nasza bohaterka sięga najczęściej. A co znajduje się na drugim końcu kulinarnego "naj"? - Taktykę "omijać szerokim łukiem" stosuję wobec owoców morza - wyznaje. - Ja wiem, że krewetki i inne ośmiornice dobrze przyrządzone mogą smakować wybornie, jednak nie mam chęci ich próbować - śmieje się. - Nie po drodze mi też z ostrościami z gatunku wasabi czy jalapenio. W kategorii deser na straty spisuję słony jogurt w odsłonie lodowej. Absolutnie nie moja bajka - dodaje. Dzieciństwo to cudowne smaki wsi Na co dzień ma być więc prosto, smacznie i zdrowo. A jak jest w podróżach? Różnie. Jak przekonuje, wyjazdowe eksperymenty na kubkach smakowych czynione są ostrożnie.

- Polegam na sprawdzonych ścieżkach i poleceniach - mówi w rozmowie z nami dyrektor Miejskiego Centrum Kultury w Gostyninie. - Od takiego właśnie kelnerskiego polecenia zaczęło się przysłowiowe "niebo w gębie" w jednej z knajpek w Inowrocławiu. Smak serwowanego tam łososia pamiętam do dziś - zachwala.

Z tych utartych kulinarnie ścieżek trzeba jednak zejść. Takie sytuacje pojawiają się na przykład podczas wizyt u kogoś w domu. - Jestem gościem bardzo grzecznym. Zdejmuję buty i zajadam bez marudzenia - śmiej się. - W takich momentach można mnie złapać w sidła nowości. Tak się stało się ładnych już parę lat temu we Włoszech, gdzie gospodarze zaserwowali sałatkę z tamtejszym chlebem (jest on absolutnie niesłony). Był on namoczony w wodzie, bez przypraw i stanowił bazę sałatki. O tym, że czekolada to warzywo słyszałam, jednak chleb jako sałata? Cóż, podróże kształcą - puentuje, podając przepis. Makaron z cukinią Aleksandry Milczarek