Nigdy wcześniej, ani później papież nie odwiedził więźniów. Wyjątkowe wydarzenie 31 lat temu w Płocku [FILM]

To wyjątkowe wydarzenie, ponieważ nigdy wcześniej, ani później głowa Kościoła katolickiego nie spotkała się ze skazanymi za murami jakiejkolwiek jednostki penitencjarnej. Jak przypomina mjr Marlena Kubera z Zakładu Karnego w Płocku, św. Jan Paweł II uczynił to w trakcie IV Pielgrzymki do Ojczyzny, na trasie której znajdował się również Płock.

– Papież wygłosił przemówienie dla ponad 300 skazanych, którzy zgromadzili się na dziedzińcu zakładu w obecności funkcjonariuszy i pracowników jednostki. Mowę papieża poprzedził zaskakujący dla wszystkich i nieplanowany wcześniej gest, który wprawił w konsternację członków papieskiej ochrony, czyli wejście w tłum więźniów, aby się z nimi przywitać. Osadzeni natomiast zaskoczyli Ojca Świętego gromkim odśpiewaniem „Sto lat”, pomimo tego, że wcześniej nikt z nimi tego nie ćwiczył i nie ustalał, że coś takiego nastąpi – opisuje mjr Marlena Kubera.

Jak podkreśla, we wspomnieniach uczestników tamtego wydarzenia przewija się refleksja, że pojawienie się papieża i reakcja więźniów zmieniła wcześniejsze obawy i napięcie związane ze względami bezpieczeństwa, w poczucie wspólnego uczestnictwa w niezwykłym, historycznym wydarzeniu.

W pamięć wszystkich zapadły również słowa, którymi zwrócił się Św. Jan Paweł II do zebranych:

„Jesteście skazani, to prawda, ale nie potępieni. Każdy z was może zostać przy pomocy łaski Bożej świętym. Dlatego jestem tu dziś z wami, a poprzez was z tymi wszystkimi, którzy dzielą wasz los. Tylko wówczas, kiedy system penitencjarny opiera się na elementarnej prawdzie dynamizmu osoby ludzkiej, możliwości rozwoju moralnego, więzienie daje człowiekowi uwięzionemu realną szansę pełnego powrotu do społeczeństwa. Jeśli zaś w systemie wymierzania kary zabraknie podstawowego szacunku dla godności więźniów, więzienia przemieniają się czasem w szkoły nowych przestępców oraz w miejsca, w których pogłębia się wyobcowanie, a nawet nienawiść do społeczeństwa”.

Mjr Marlena Kubera zaznacza, że słowa te padły w roku 1991, kiedy Polska na nowo kształtowała swoją państwowość po latach autorytaryzmu, a władze więziennictwa, oprócz spełniania funkcji izolacyjnej, dostrzegły konieczność podjęcia w jednostkach penitencjarnych działań resocjalizacyjnych.

– Dziś prowadzone są przez kadrę penitencjarną na szeroką skalę poprzez nauczanie, pracę, sport, różnorodnego rodzaju programy i oddziaływania terapeutyczne. Nikt nie wątpi w oczywistą prawdę, którą przypomniał Ojciec Święty 31 lat temu, stanowiącą obecnie podstawę nowych tendencji w pracy z osadzonym – więzień jest takim samym człowiekiem, jak inni – podsumowuje mjr Marlena Kubera.

Jan Paweł II w płockim zakładzie karnym. Odkryli wyjątkowe zdjęcia, stworzyli grę miejską