10 stycznia 49 roku przed naszą erą Juliusz Cezar przekroczył rzekę Rubikon, czym rozpoczął wojnę domową. Konflikt, który zmienił losy świata i doprowadził do powstania największej potęgi w dziejach. Dlaczego Cezar zbuntował się Senatowi i jakie to miało znaczenie?
Wszyscy znają słowa Juliusza Cezara wypowiedziane podczas przejścia przez rzekę Rubikon: „Kości zostały rzucone” (łac. „Alea iacta est”). Jednak niewielu zdaje sobie sprawę z powagi tamtej sytuacji. W momencie przekroczenia wspomnianej rzeki zarówno Juliusz Cezar, jak i jego legiony, każdy żołnierz z osobna, wydali na siebie wyrok śmierci. Zgodnie z prawem rzymskim, każdy dowódca, który na czele wojska przekroczył granicę Italii, tracił dowództwo i był skazany na śmierć. Taki sam wyrok dotyczył każdego legionisty, który zdecydowałby się na pozostanie posłusznym dowódcy.
Reklama
Konflikt zaczął się od rywalizacji między dwoma głównymi stronnictwami politycznymi: „optymatami” i „popularami”. Optymaci byli zdania, że republika nie wymaga reform i nie widzieli jej wad, szerzącej się korupcji i niewydolności w zarządzaniu powiększającym się państwem. Obrońcą starego ładu był Gnejusz Pompejusz, natomiast na czele reformatorów stanął, osławiony w walce dowódca, Juliusz Cezar. Pompejusz, obawiając się rosnących wpływów Cezara, nakazał Senatowi zmuszenie Juliusza do oddania dowództwa i stawienia się w Rzymie, gdzie miało czekać go publiczne poniżenie podczas serii procesów.
Wojna domowa trwała od 49 do 45 roku przed naszą erą, zakończyła się bitwą pod Farsalos, gdzie Cezar zwyciężył nad dwukrotnie większymi siłami Pompejusza. W wyniku zwycięstwa, Gajusz Juliusz Cezar najpierw został dyktatorem, a następnie konsulem i skupił całą władzę nad państwem w swoich rękach. Pompejusz zaś uciekł do Egiptu, gdzie został zamordowany przez tamtejszego władcę.
Warto zauważyć, że zdarzenie to miało miejsce niecałe 50 lat przed Bożym Narodzeniem, które niedawno świętowaliśmy. Patrząc z dzisiejszej perspektywy, te zdarzenia miały miejsce praktycznie w jednym momencie. Żeby lepiej uzmysłowić sobie skalę czasową, należy pamiętać, że Chrystus urodził się między 8. a 2. rokiem I wieku przed naszą erą, natomiast początki państwa polskiego to dopiero druga połowa IX wieku. Założenie Płocka miało miejsce już pod koniec X wieku, a nabycie praw miejskich to wiek XIII (1237 rok). Dzisiaj od przekroczenia rzeki Rubikon przez Juliusza Cezara mija 2067 lat, czyli prawie dwadzieścia jeden stuleci.
Dla zainteresowanych tematyką Starożytnego Rzymu, polecamy stronę imperiumromanum.edu.pl, która była głównym źródłem informacji do niniejszego tekstu.
