Płockie recenzje: Boże Ciało

Opis producenta

„Boże Ciało” to najnowszy film Jana Komasy, który już może pochwalić się międzynarodowymi sukcesami. Obraz miał światową premierę 2 września, podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji, gdzie został zakwalifikowany do prestiżowej sekcji Giornate degli Autori. Film został także zaprezentowany w sekcji Contemporary World Cinema ramach Festiwalu Filmowego w Toronto – największej i najważniejszej imprezie tego typu w Ameryce Północnej.

„Boże Ciało” to inspirowana prawdziwymi zdarzeniami historia chłopaka, który po wyjściu z zakładu poprawczego postanawia udawać księdza. W jego rolę brawurowo wciela się uznawany za jedno z największych odkryć aktorskich ostatnich lat – Bartosz Bielenia („Na granicy”). Pozostałą część obsady dopełniają utalentowani aktorzy młodego pokolenia – Tomasz Ziętek („Cicha Noc”, „Konwój”) i Eliza Rycembel („Obietnica”, „Carte Blanche”), zdobywcy prestiżowych wyróżnień dla najlepszych aktorów festiwalu w Gdyni – Aleksandra Konieczna („Ostatnia Rodzina”) i Łukasz Simlat („Amok”) oraz Leszek Lichota – główna gwiazda jednego z najpopularniejszych krajowych seriali – „Wataha”. Autorem nagrodzonego w konkursie Script Pro scenariusza do „Bożego Ciała” jest Mateusz Pacewicz. Za zdjęcia odpowiada ceniony operator filmowy – Piotr Sobociński Jr. („Wołyń”, „Bogowie”, „Drogówka”). Fascynującą muzykę do filmu skomponował wybitny duet kompozytorów, Evgueni i Sacha Galperine, autorzy muzyki do takich filmów jak „Niemiłość” Andrieja Zwiagincewa, „Przeszłość” Asghara Farhadiego czy ostatnio „Dzięki Bogu” Françoisa Ozona. „Boże Ciało” to niezwykle oryginalny projekt w polskim i europejskim kinie – odważna produkcja ocierająca się o tematy tabu, dotykająca kwestii społecznych podziałów oraz skomplikowanej duchowości młodych ludzi.

Recenzja czytelnika

„Boże Ciało” opowiada o młodym wychowanku zakładu poprawczego, który przy dobrej okazji wcielił się w rolę księdza. Idąc na ten film sądziłem, że będzie to bardzo nudny repertuar, lecz po obejrzeniu jestem mile rozczarowany. To naprawdę dobry i ciekawy polski film.

Młody chłopak przez złe towarzystwo i zły czyn trafił do zakładu poprawczego, gdzie i tak był ścigany. Pod pretekstem zwolnienia warunkowego, wyjechał do stolarni i poszedł do kościoła się pomodlić. Tam, podstępem dostał się na plebanię, gdzie wcielił się w rolę księdza.

W swoim nowym wcieleniu zmagał się z wielkim stresem i odpowiedzialnością, poznawał najciemniejsze grzechy ludzi z wioski, motywował ich, walczył o równość każdego człowieka. Przykład? Mieszkańcy wioski nie zgadzali się na pochówek kierowcy, który przyczynił się do wypadku i śmierci młodych osób, ale to właśnie „ks. Tomasz” wywalczył prawdę i pochówek w rodzinnej wiosce.

Film ten naprawdę daje wiele do myślenia każdemu z nas. Każdy nosi sobie w grzechy, u każdego w myślach występują anioły i demony, które kuszą nas, namawiając do złych decyzji. Lecz trzeba umieć przebaczać i szanować każdego człowieka. Doceniajmy bliskich, przecież nie wiadomo kiedy czas nam ich zabierze…

Sam scenariusz oraz grę aktorską oceniam bardzo wysoko. Polecam film widowni zarówno młodszej, jak i starszej.

Michał