Święta Bożego Narodzenia dla wielu z nas to najbardziej wyczekiwany okres w roku. Dla tych, którzy poszukują inspiracji, jak spędzić ten czas, Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu przygotowało wystawę świątecznych tradycji.
Od kilkudziesięciu lat świąteczny okres w sierpeckim skansenie rozpoczyna się wystawą pn. „Boże Narodzenie na Mazowszu”. Oficjalna uroczystość otwarcia, zaplanowana w tym roku na piątek 6 grudnia zrzesza przedstawicieli władz samorządowych, duchowieństwa, instytucji oświaty i kultury, biznesu oraz mediów.
Sposób obchodzenia świąt Bożego Narodzenia zmieniał się na przestrzeni wielu lat. Wystawa „Boże Narodzenie na Mazowszu” prezentuje dawne obrzędy i zajęcia, typowe dla okresu adwentu oraz świąt na przełomie XIX i XX wieku.
Dawne zwyczaje
Długie zimowe wieczory sprzyjały spotkaniom sąsiedzkim a gospodynie gromadziły się by drzeć pierze, prząść na kołowrotkach, czy łuskać fasolę. Mężczyźni wspólnie młócili cepami zboże, groch oraz przygotowywali drewno na opał. Spotkaniom i wspólnej pracy towarzyszyły stare opowieści, wspomnienia i sąsiedzkie ploteczki. Przed świętami organista roznosił opłatek jako dar chrześcijański. Przed wieczerzą wigilijną w kącie izby stawiano snop zboża, bo zwyczaj choinki pojawił się na mazowieckiej wsi dość późno - najpierw w dworach, a dopiero w okresie międzywojennym w wiejskich chałupach. Przyozdabiano ją rajskimi jabłuszkami, orzechami, piernikami i światami - czyli ozdobami z opłatka. Na czubku drzewka wieszano anioła z bibułki a z czasem pojawiły się na niej również małe kręcone świeczki. Liczba potraw na wigilijnym stole najczęściej zależała od zamożności gospodarzy, a wszystkie dania musiały być postne i przygotowane z produktów, które dał las, pole, ogród i woda.
Boże Narodzenie było tak wielkim świętem na wsi, że nie wykonywano wtedy (poza karmieniem inwentarza) żadnej pracy. Nocą wszyscy zbierali się na uroczystej pasterce zaś kawaler, który jako pierwszy tego dnia pociągnął po mszy świętej za sznur w dzwonnicy, miał się ożenić najwcześniej. W tamtych czasach dzień Bożego Narodzenia spędzano tylko w rodzinnym gronie, za to w kolejne dni odwiedzano się i przyjmowano gości. Na wieś ruszały grupy kolędnicze i świętowanie trwało aż do Trzech Króli. Warto odwiedzić sierpeckie muzeum, aby osobiście obejrzeć wystawę i poczuć „magię” Świąt Bożego Narodzenia, która tutaj trwa aż do końca lutego 2025 r.
Nową tradycją w sierpeckim skansenie staje się także
Jarmark Bożonarodzeniowy.
Pozytywne przyjęcie pierwszej tego typu „imprezy” w ubiegłym roku zachęciło do organizacji kolejnego jarmarku. To bowiem świetna okazja, aby nabyć niepowtarzalne podarunki dla najbliższych. Piękne, ręcznie robione świąteczne ozdoby, dekoracje, zabawki kuszą oryginalnością i precyzją wykonania.
Nie brakuje chętnych na pyszne domowe pierogi, ryby oraz konfitury, soki i kompoty. W specjalnie zaaranżowanej świątecznej scenerii i tym razem będzie można zrobić sobie zimowe zdjęcie w przyozdobionych saniach i ze św. Mikołajem. Na zgłodniałych czekać będą potrawy przygotowane przez Koła Gospodyń Wiejskich. Na scenie w świątecznym koncercie kolęd i pastorałek wystąpi Zespół Tańca Ludowego MASOVIA Politechniki Warszawskiej oddział w Płocku. Podczas Jarmarku, tuż po koncercie ogłoszone zostaną także wyniki konkursu dla dzieci i młodzieży „Szopka betlejemska. Małe dzieło sztuki”. Dodatkową atrakcją będzie też rodzinna gro-zabawa, której celem będzie poszukiwanie prezentów.
Jarmark zaplanowany jest w godzinach 10.00 - 18.00. Kolejnym punktem, którego nie warto przeoczyć będzie też specjalne, wieczorne zwiedzanie wystawy „Boże Narodzenie na Mazowszu”. Wyjścia muzealnych przewodników zaplanowane są co 30 minut od godz. 15.00. Zwiedzanie wybranych obiektów potrwa godzinę. Szczęśliwcy zobaczą muzealną ekspozycję już po zmroku, co tym bardziej doda wyjątkowej, świątecznej aury.
Mimo, że dziś Święta kojarzą nam się często z komercyjnymi wystawami, zakupowym szałem i popowymi hitami, warto w grudniu choć na chwilę zwolnić i tak szybkie tempo, by znaleźć czas na refleksję i powrót co tego, co naprawdę piękne choć niekiedy już zapomniane.
