REKLAMA

REKLAMA

Zapomniane miasto – list czytelnika

REKLAMA

W numerze 10/2014 gazety „PetroNews” opublikowany został artykuł oraz sonda uliczna, dotycząca znajomości przez mieszkańców innych miast naszego miasta Płocka. Po przeczytaniu artykułu oraz sondy doszedłem do wniosku, że mieszkańcy innych miast nie znają historii oraz cząstkowej historii Polski i miast.

Przeczytajrównież

W sondzie ulicznej w numerze 14/2014 Płock respondentom kojarzy się z : „Wyłącznie z Petrochemią” lub „Nie mam pojęcia, gdzie jest Płock. Chyba pochodzi stamtąd jakiś raper”. Takie odpowiedzi nie napawają optymizmem. W tym miejscu przypominają mi się słowa „Naród, który nie zna własnej historii, historii swojego miasta, regionu, nie może zwać się narodem”.

Płock jest miastem położonym na 50-metrowej skarpie wiślanej. Na wzgórzu zamkowym na przełomie VIII/IX wieku znajdował się ośrodek kultu pogańskiego, który został zniszczony po przyjęciu chrześcijaństwa. Od X wieku w Płocku znajduje się gród książęcy otoczony wałem drewniano-ziemnym. Od początków państwa polskiego, od czasów Mieszka I i Bolesława I Chrobrego, Płock był głównym ośrodkiem jednej z 5 prowincji Polski Piastowskiej – Mazowsza. W 1075 roku zostaje założone biskupstwo mazowieckie – płockie. Biskupstwo to należy do jednego z najstarszych. Po śmierci Bolesława Śmiałego, władzę w kraju obejmuje jego brat Władysław Herman. Płock staje się faktyczną stolicą Polski w latach 1079-1138. W dniu 15 sierpnia 1101 roku Władysław Herman pasuje na rycerza swojego syna Bolesława Krzywoustego, wprowadzając w ten sposób zwyczaj pasowania na rycerzy w Polsce.

Ważnym wydarzeniem w życiu mieszkańców Polski jest procesja Bożego Ciała. Święto ustanowił 11 sierpnia 1264 roku papież Urban IV, zatwierdził je w 1314 roku papież Klemens V. Płock należy do pierwszych miast XIV-wiecznej Polski, w którym odbyła się procesja Bożego Ciała. Ceremoniał katedry płockiej podaje pierwszy opis takiej procesji w Polsce. W Płocku znajduje się cmentarz rzymskokatolicki stary, założony w 1780 roku poza ówczesnymi granicami naszego miasta. Nekropolia powstała 10 lat przed cmentarzem powązkowskim w Warszawie i 20 lat przed powstaniem cmentarza Rakowieckiego w Krakowie. W naszym mieście odbyła się ostatnia sesja Sejmu w 1831 roku.

Płock to nie tylko wspaniała historia, wpisująca się w dzieje Polski. Płock posiada wkład w kulturę i sztukę. W Płocku w Teatrze, który został zburzony przez Niemców podczas II wojny światowej, płocczanie mogli podziwiać grę aktorską Wojciecha Bogusławskiego – ojca polskiego teatru, Józefy Ledóchowskiej – „pierwszej polskiej aktorki” czy Ludwika Sosnowskiego-Solskiego. Budynek wcześniej był klasztorem i kościołem pod wezwaniem św. Trójcy. Należał do dominikanów, sprowadzonych do Płocka w pierwszej połowie XII wieku. Klasztor ufundowała księżna Agafia, żona księcia Konrada I. W 1412 roku klasztor i kościół zostają przebudowane przez Aleksandrę Olgierdównę, siostrę Władysława Jagiełły, a żonę księcia mazowieckiego Ziemowita IV. Obok kościoła, księżna ufundowała szpital św. Trójcy. Wspominając postać księżnej Aleksandry Olgierdówny trzeba zauważyć, że przebudowa miała miejsce dwa lata po bitwie pod Grunwaldem, zaś Płock w latach 1409-1410 pełnił rolę głównej bazy zaopatrzeniowej dla wojsk polskich w bitwie z Krzyżakami.

[pullquote]Dlatego płocczanie nie są „burakami, którym słoma wychodzi uszami”, jak twierdzi respondent w numerze 10/2014. Promocja naszego miasta na forum ogólnokrajowym jest znikoma. Zauważalna jest dopiero przy szukaniu inwestorów, np. przy powstającym parku technologicznym.[/pullquote]

W Płocku znajduje się najstarsza szkoła w Polsce. Założona została w 1180 roku i istnieje na tym samym miejscu. Właśnie dlatego jest najstarsza, gdyż nie zmieniła swojego miejsca. W Płocku znajduje się kościół pod wezwaniem św. Bartłomjeja, przez mieszkańców nazywanym farą. Zbudowany został w 1356 roku przez króla Kazimierza Wielkiego i mieszkańców Płocka. Oprócz kościoła farnego, w Płocku znajduje się Bazylika Katedralna, należąca do najstarszych budowli sakralnych w Polsce, wzniesiona w latach 1126-1144, w stylu romańskim przez biskupa płockiego Aleksandra z Mallone. W późniejszym okresie była kilkakrotnie przebudowywana. Płocka katedra jest większa od gnieźnieńskiej i krakowskiej.

Dlatego płocczanie nie są „burakami, którym słoma wychodzi uszami”, jak twierdzi respondent w numerze 10/2014. Promocja naszego miasta na forum ogólnokrajowym jest znikoma. Zauważalna jest dopiero przy szukaniu inwestorów, np. przy powstającym parku technologicznym.




Płock należy do jednych z najpiękniejszych miast w Polsce, o bogatej historii, mającej często wpływ na dzieje naszego państwa. Przez wielu traktowany jest przedmiotowo. Wpływ na to ma mała świadomość historii miasta i regionu. Pozytywną promocją naszego miasta jest coroczna transmisja w Telewizji Polskiej nabożeństwa ze Starokatolickiego Kościoła Mariawitów w dniu 15 sierpnia. W Płocku znajduję się główna siedziba i świątynia mariawitów. Klasztor i kościół zbudowano w stylu neogotyckim na przełomie lat 1911-1913. Zgromadzenie zostało założone na przełomie XIX i XX wieku przez zakonnice Feliksę Kozłowską, noszącą jako zakonnica imiona Maria Franciszka. Oprócz wspomnianego klasztoru, w Płocku można i warto odwiedzić cmentarz ewangelicki, założony w XIX wieku. Najstarszy czytelny napis pochodzi z 1852 roku. Brak jest śladu po drugim cmentarzu ewangelickim, który zlokalizowany był przy ulicy Kalinowej.

Oprócz tych dwóch, przy ulicy Norbertańskiej mieści się cmentarz prawosławny, na którym znajduje się wybudowana w 1870 roku cerkiew pod wezwaniem św. Michała. Płock jest miastem pięciu wyznań: rzymskokatolickiego, prawosławnego, judaistycznego, mariawickiego, ewangelicko-augsburskiego. Płock to miasto „zapomniane” przez turystów. Przyczyn do tego „zapominania” jest wiele. Do głównych można zaliczyć:

  • brak zainteresowania historią naszego miasta,
  • znikoma promocja Płocka na forum ogólnopolskim,
  • brak promowania miasta przez samych płocczan, wynikający z małej wiedzy i zainteresowaniem historią naszego miasta,
  • brak tanich hoteli, hosteli w Płocku.

Były dyrektor Muzeum Mazowieckiego, mgr Tadeusz Zaremba, w wywiadzie powiedział: „Jeśli chodzi o Płock, to nie jest on docelowym miastem dla turystyki zorganizowanej. Stanowi tylko przystanek po drodze”. Zacytowane słowa mają już 18 lat i są nadal aktualne. Dlatego władze miasta wspólnie z mieszkańcami powinny promować Płock w każdy możliwy sposób, nie tylko przez transmisje spotkań kabaretowych w amfiteatrze. Należy używać wszystkich dostępnych środków w promocji historii i dziejów Płocka.

Andrzej Leszek Szczygliński

Reklama. Przewiń aby czytać dalej.

Bibliografia Dziesięć Wieków Płocka, Wydawnictwo Towarzystwo Naukowe Płockie, 1967 rok Płock. Przewodnik, Tadeusz Kowalewski, Towarzystwo Naukowe Płockie, 1970 rok Dzieje Płocka, Towarzystwo Naukowe Płockie, 1978 rok Dziennik Mazowiecki, 15 lipca 1966 rok, strona 5 .

OBOJĘTNOŚĆ CZY POWÓD DO DUMY ? z dyrektorem Muzeum Mazowieckiego w Płocku mgr.Tadeuszem Zarembą rozmawia Andrzej Szczygliński Hanna Zaremska Procesja Bożego Ciała w Krakowie XIV-XVI wieku

REKLAMA

Inni czytali również

Kolejny

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zgadzam się na warunki i ustalenia PolitykI Prywatności.

REKLAMA
  • Przejdź do REKLAMA W PŁOCKU