Dlaczego wyjeżdżamy na wakacje? Dlaczego podróżujemy? Co nas pcha przed siebie na krańce horyzontu?
[dropcap]O[/dropcap]dpowiedź jest tak samo prosta, jak i złożona.
To potrzeba zmiany, poznawania, ciekawość, próba zerwania z codziennym otoczeniem. Pakujemy walizki, rzucamy się w żywioł poznawania nowego, nieznanego nam świata. Sycimy się obcymi krajobrazami, spotykamy nieznanych nam ludzi. A kiedy już nasiąkniemy jak gąbka tą mnogością wrażeń, spotkań, zaskoczeń, doznań, emocji i ekscytacji, czujemy zmęczenie, a potem tęsknotę i coraz częściej myślimy o powrocie do własnego domu, własnego fotela, pejzażu za oknem…. Tylko one dają poczucie bezpieczeństwa i własnego miejsca na ziemi.
Takie są okolice Płocka – niby to wydają się monotonne, pozbawione spektakularnych elementów krajobrazu, jakie oferują choćby morza, oceany, góry, kaniony i wąwozy czy rozległe pustynie, a jednocześnie tyle w nich spokoju i uroku. Jak często o tym zapominamy, przechodząc tysięczny raz obok doskonale znanych nam miejsc, patrząc i nie widząc…
Ale od czego są artyści – to właśnie oni pomagają nam w odkrywaniu piękna pejzażu, który tak doskonale wrył się w naszą pamięć, oni starają się, by wrył się także w nasze serca…
Nadarza się właśnie ku temu doskonała okazja – od 6 czerwca do 31 sierpnia br. w Galerii „Kino” Muzeum Mazowieckiego można obejrzeć wystawę „Okolice Płocka” ze zbiorów własnych tej placówki. Zachęcam do obejrzenia ekspozycji, która jest kontynuacją cyklu „Sztuka Płocka”, złożonego z wystawy „Płock – portret miasta” oraz „Płock industrialny portret miasta”.
Podczas wernisażu, w klimat wystawionych obrazów doskonale wprowadził dziewczęcy zespół „Bemolla” z Płockiej Szkoły Muzycznej w składzie: Ewelina Cichocka – śpiew, Joanna Magierska – skrzypce, Julia Michalak – skrzypce, Anna Marciniak – skrzypce pod kierunkiem swego opiekuna Bogdana Marciniaka, wykonując piosenki z repertuaru Marka Grechuty i Zbigniewa Wodeckiego.
Trzeba przyznać, że Muzeum Mazowieckie w Płocku jest niesamowicie konsekwentne w popularyzacji uroków naszego regionu, ponieważ pierwsza wystawa o tej tematyce miała miejsce w 1964 roku. Dzięki systematycznemu wzbudzaniu zainteresowania środowisk artystycznych Warszawy i Płocka pięknem naszego krajobrazu poprzez organizację plenerów i wystaw oraz konsekwentne uzupełnianie zbiorów najciekawszymi pracami, powstał swoisty malarski zapis pejzażu miasta i okolic, a także zmian zachodzących na przestrzeni lat.